Willa Wolfa w Guben (dzisiejszym Gubinie), wybudowana w latach 1925–1927, była pierwszym, zdecydowanie nowoczesnym budynkiem Ludwiga Miesa van der Rohe. Dom został zniszczony pod koniec II wojny światowej i bezpośrednio po wojnie. Praktyka budowlana Miesa van der Rohe – znana na całym świecie dzięki wizjonerskim szklanym wieżowcom i betonowym budynkom – długo pozostawała tradycyjna. W Willi Wolfa architekt przedstawił radykalną reinterpretację mieszczańskiego domu mieszkalnego: otwarty, ukośny ciąg pomieszczeń od strony ogrodu, zestawiony z kubicznie spiętrzonymi kubaturami innych pomieszczeń strefy użytkowej i sypialni. Odbiór budynku został przyćmiony wielkim sukcesem kolejnych budowli Miesa van der Rohe, takich jak Pawilon Niemiecki w Barcelonie (1928–1929) i Willa Tugendhata w Brnie (1929–1930). Niniejszy tom przedstawia historię Willi Wolfa w Gubinie i dokumentuje niedawne wykopaliska archeologiczne w rejonie piwnic oraz graficzną rekonstrukcję jako podstawę do odbudowy.