Het voortgezet onderwijs is zoveel mogelijk functioneel ingevuld. Toch wordt er in schoolverband ook geregeld ritueel gehandeld. Vooral docenten levensbeschouwing maken ruimte voor ritueel-performatieve momenten binnen de complexe kernopdracht van de school, het bieden van goed onderwijs. Leerlingen van het VO bezitten in deze periode van liminaliteit een extra gevoeligheid voor rituelen. Docenten maken gebruik van deze openheid en verzorgen soms een deel van de communicatie met hun leerlingen op rituele wijze. Dat kan op meer of minder expliciete wijze gebeuren. Dit onderzoek is uitgevoerd binnen het katholiek onderwijs, vanouds de plaats waar men bekend is met rituelen. De dissertatie wil belichten hoe het uitvoeren van rituelen in een huidige, pluralistische context docenten een beproefde en toch nieuwe vorm van communicatie biedt. Dit schept mogelijkheden in de begeleiding van jongeren, bij het ontwikkelen van hun unieke persoonlijkheid, in dialoog met elkaar en met de samenleving.