De Samuel Hamen portraitéiert ënnert der Form vu Monologen dräi Mënschen, déi aus hirem monotonen Alldag zu Lëtzebuerg ausbriechen: E jonken Elterendeel verstoppt sech mat Porte-Bëbee an engem Hollerecher Virgäertchen a léiert den Terror vum Stater Lifestyle kennen. E Pensionaire spiert, wéi en aus der Zäit fält a stiermt mam Courage vun engem Verzweifelten eng Industriezon. Eng jonk Entreprenesch stécht wéinst engem Schluet an hirem Foodtruck fest a gesäit am Kniddelwaasserdamp d’Wourecht sou kloer wéi ni. D’Eskalatioun kann eis iwwerall erreechen, an dann ass d’Zäit komm, sech Froen ze stellen, – iwwer dat eegent Land, dat een net versteet, iwwer dat eegent Liewen, dat een nach vill manner versteet. Dräi Monologen, dräi Stëmmen, dräi Blécker op d’Gesellschaft – eng Diagnos: datt et zu Lëtzebuerg méi ze verléiere wéi ze gewanne gëtt.